Sunday, May 4, 2008

Kumbaresha "poetike"

POETLESHJA 
NGA NEW YORKU

Je e "marrë" moj kumbare
se dy kunguj në dorë ke marrë
ja heq farat nji nga nji
e i rras brenda raki
ndoca raki Skrapari
që ta pijë plaku dhe djali
që ta pijë edhe krushqia.
Kofshët, qafa edhe brinja
dashit të pjekur të mos i mbesë
kur tërë SHASHK-en e shkrimtarëve
kryekrushku do ta thërresë
tym do dalë ndër palikarë
ndër poetët katundarë
ca kokëqypa rapsodikë
që sa shkelen në Amerikë
i thanë vetes jam shkrimtar
jam poet e jam kryetar
por kur ishin në Shqipëri
të bëj bè moj perri
nuk i pirdhte asnjeri.
...Zonjë me fal se kjo fjalë
një poeti s'i ka hije
po ç'ti bëjmë kur hamë fasule
në ditë kreshme perendie
jemi njerëz mëkatarë
betejat i bëjmë me fjalë
a dëgjove, moj kumbarë
që m' ke rënë në ca mendime
sikur unë të sjell mundime
t'i kam zhveshur shpatullat fare
e të kam vënë një shkemb përralle
po pse kështu, moj hallemadhe?

Një kumbare është kumuri
urtë e butë plot mirësi
kur zeëmbel flet e shkreta
tek melcon hallet e veta
por kur femra bën si mashkull
e lëshon zërin vetetimë
si një proletare vakti
në tribuna suferinë
herë zedhënse e sekretare
dhe poete dhe shkrimtare
nder forume uturon
si Raze Syla në kamion
ka diçka që me ty s'shkon.

Ndaj moj mike për karrike
do të them një fjalë sekreti
mos dëgjo çfarë thonë krushkat
strukur diku matanë detit
se s'ke qënë e s'je poete
paçka vjersha rri e shkruan
se poeti - i verteti
për një varg e për një fjalë
natë e ditë mendon e vuan
natë e ditë me to jeton
si marrok brigjeve të detit
guacka fjalësh tek kerkon
e, kush e di a e gjen vallë
poezinë- margaritar...

Ndaj moj mikja poetike
mos u merr me pula e zogj
as me sorra e laraska
që të kryqezokan me çapoj
por dhe vetë permbahu ca
sepse mua s'më ke hasëm
nuk kam qënë kurrë gjeneral
dhe ti plaka Nice nuk je
t'mi përplasësh kockat në dasëm.
Tung për sot- neser këtu më ke!

© Kol Shkodrani

kokteil poetik