RRASO FIKU I BOSTONIT
Rapsodi në dy kohë
MË NXORRI RRASUA NA QISHA
Keni parë ju se ndonjëherë të pjell belaja edhe me Rrasot? Po kjo histori është e vjetër, ka ndodhur në pranverën me grica, vitin e mbrapsht 1997 në Boston.
Më nxorri Rrasua na Qisha
- nga Qisha - i mjeri unë,
më ngriu bora dhe ngrica,
më ngriu - fatziu unë.
Ish e djelë atë ditë
- e djelë - o i mjeri unë,
Rrasua thartoi turinjtë,
i thartoj - fatziu unë.
Rrasua më tregoi pragun
- m'a tregoi- i mjeri unë,
mbeta udhës e sokakut,
krakacul - fatziu unë.
Sillja lajme nga Shqipëria
- lajme - o i mjeri une,
ndaj m' dënoi Rraso mavria,
më dënoi - fatziu unë.
* * *
Po ç'të bëra more Rraso
- ç'të bëra - i mjeri unë,
t' sillja lajmet e Moskovit
nuk besoj t'ma vije drunë?
Se paratë që merr ti Rraso
- i merr - o i mjeri unë,
i bekon Kryeprifti rus,
i bekon - fatziu unë
Ti tani drekon me grekët
- grekët – o i mjeri unë,
bark në bark me Gaxojanin,
Gace-n o fatziu unë.
A ç 'mi paske punët grurë
- grurë mbi grurë- i mjeri unë,
me shoven e me memurë,
me shoven- fatziu unë.
Rraso, bëji zë Fan Nolit!
- Nolit- o i shkreti unë,
të të flasë për Skenderbenë
e nga Qisha t'a vërë drunë.
E qiririn në kazan
- në kazan - i mjeri unë,
në kazanin me katran,
t'a shuaj e të mbaroj punë.
* * *
Katolik unë kam qëlluar
- katolik - i mjeri unë,
ndaj m'a bëri jeten pus,
pus në pus - fatziu unë.
Po të isha orthodoks
- orthodoks- i mjeri unë,
do ma vinte thikën n' kockë,
thikën - o fatziu unë
Do t'më shpallte i pa fe
- i pa fe - i mjeri unë,
i pa fe e pa Atdhe,
Atdhe - o fatziu unë.
Se dhe toka në varr s'të mban
- s’të mban - o i mjeri unë,
në të shpallt' Rrasua satan,
satan - o fatziu unë.
* * *
Mu në shpirt më hyri ngrica
- ngrica - o i mjeri unë,
më zboi Rrasua nga Qisha,
nga Qisha - fatziu unë
Se po desh Rraso mavria.
- mavria - o i mjeri unë,
të bën hasha perëndia,
hasha - o fatziu unë.
Prandaj shko e puthi dorën
- dorën- o i mjeri unë,
ha buk meshe e vër dollarë,
dollarë - o fatziu unë.
Se Rrasua është perëndi
- perëndi - i mjeri unë.
të bën gjëmën, o njeri,
ta bën e ç'ke me atë punë.
© Kol Shkodrani
FASULET E RRASO FIKUT
Koha e dytë është një histori me fasule që ka ndodhur në pranverë 2001, në Fordham University New York.
Çfarë këshillon Rraso Mavria
kur në Qishë i vinë njerëzia
e i thonë nja dy fjalë:
- Mos u lidh me Janullanë!
- A të keqen, more Dule,
në vend të kritikave ha fasule
dhe fasulet të jenë të nxehta
se bëjnë dem ato të shkreta.
Të ftohtat të mërdhijnë barkun
ngelesh brenda - s'kalon pragun
këtë këshillë ta jep urata
lëngun merre me kafshata.
Merre shtruar, o i uruar
të hash petë e lakëruar
dhe me Rason mirë ta kesh
byrekun ta bësh me presh.
Hidhi gjalpë e hidhi vaj,
veçse grekët mos i shaj,
mos i shaj se janë të mirë
i kam miq të pavdirë.
Bukën s'ta japin me shëllirë
por ta lyejnë rrotën mirë
thotë Rrasua në gazetë.
"Koha jone" - faqja tretë.
* * *
Rraso-Fiku me fasule
para grekut u përkule
i bën Janos temena:
- Anastasio, tjetër s'ka.
Nuku gjëndet në Shqipëri
kokëndritur si ai,
ndaj Rasua vet i tret
do të niset në turnet.
Me Theodos e Anastanë
do të mblidhet në Tiranë,
pastaj të niset turr e vrap
në të bukurin Beograd.
Do të marrin dhe atje
ndonjë serb fytyrë dhe
si të puthen e të nduken
drejt Moskës do të zhduken.
* * *
Drejt Moskës fluturim
ndalin vrapin në Kremlin
rus Patriku del në derë
i pret miqtë me poterë:
- Rroftë Orthodoksia!
Rusi, Serbi, dhe Greqia!
- Dale se është dhe Shqipëria
zë thërret Rraso mavria.
Rus Patriku bën çudi:
- Pse ka ardhur ky njeri?
Ç'do shqiptari në Triumvirat
Athinë, Moskë e Beograd.
Në do të futet në Kremlin
ta harrojë Shqipërinë
me tre gishta bëhet kryqi
me dy duar - mbushet syndyqi.
Nëse do ky ylfete,
e të haje bukë me ne
le të futet në kope
që udhëheqim ne të tre!
* * *
O Zot, Rrason se ç'e gjeti
si kukudh në Kremlin mbeti
s'i bëjnë nder këtij burri
si në Pjer 4 n’ festë të Flamurit.
Me fjalime hovarda
në ball’ të turmës me urra
se këtu – o, bu-bu-bu
mbeti, si të ish si kërcu.
Mbeti si të ish një hiç
porsi daci në gaviç,
e shkreta mjekra e bardhë
shkulen qimet radhë e radhë.
* * *
Kur e sheh se s'i bëjnë vend,
mblidhet Rrasua në një kënd,
më kot rri e lexon Dhiatën
e mori ferra uratën.
I thërret mendjes por është vonë:
- Po shqiptarët ç'do më thonë?
Ç'do thosh’ Noli po të ish gjallë?
Po Skënderbeu me pallë?
* * *
Struket Rrasua në një qoshe,
ah, moj politike kodoshe!
Ah, ti Grek e ti Serbi
më degdiset në Rusi.
Mbeçë, more shokëni, mbeçë
përtej Urës së Qabesë,
si qiriri që po me shuhet
në katran të teneqesë.
©️KOL SHKODRANI
Boston, mars 1997- New York, prill 2001
